[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- zgodziła się Bonnie.
- Mnie ju\
nawet jeden przychodzi na myśl  mruknęła
Meredith pod nosem.
Tyler wytrzeszczył oczy. Pod brudem i krwią jego zwy-
kle ogorzała twarz zbladła.
- Blefujecie.
- Idz
po siekierę, Matt  polecił Stefano. - Meredith,
zdejmij mu but.
Kiedy spróbowała to zrobić, Tyler zaczął wierzgać, usi-
łując trafić ją w twarz. Matt unieruchomił go chwytem za-
paśniczym.
- Tyler, nie pogarszaj sprawy.
Stopa obna\
ona przez Meredith była wielka, a jej po-
deszwa tak samo spocona jak dłoń Tylera. Palce stóp po-
rastały gęste włosy. Meredith a\
skóra cierpła ad tego wi-
doku.
- Miejmy ju\
to za sobą  powiedziała.
- Kpicie sobie ze mnie! - ryknął Tyler i zaczął się szar-
pać, więc Bonnie musiała podejść, złapać go za drugą nogę
i na niej usiąść. - Nie mo\
ecie tego zrobić! Nie mo\
ecie!
- Przytrzymajcie go mocno  polecił Stefano.
Rozciągnęli Tylera na ziemi. Matt ramieniem unie-
ruchamiał mu głowę, dziewczyny usiadły ka\
da na jednej no-
dze. Pilnując, \
eby Tyler wszystko widział, Stefano uło\
ył
na krawędzi nagrobka kij gruby na mniej więcej pięć centy-
metrów. Uniósł siekierkę, a potem jednym uderzeniem prze-
ciął kij na pół.
- Wystarczająco ostra  ocenił. - Meredith, podwiń mu
nogawkę. A potem podwią\
nogę powy\
ej kostki tą linką, jak
najmocniej, niech to będzie opaska uciskowa. Inaczej się
wykrwawi.
- Nie mo\
ecie tego zrobić! - wrzeszczał Tyler. Nie mo-
\
ecie tego zroooobić!
- Wrzeszcz sobie, ile chcesz, Tyler. Nikt cię tu nie usły-
szy, prawda? - powiedział Stefano.
- Nie jesteś lepszy ode mnie! - Tyler darł się, pryskając
wkoło śliną. - Te\
zabijasz!
 - Doskonale wiem, kim jestem. Wierz mi, Tyler. Wiem
to. Wszyscy gotowi? Dobrze. Przytrzymajcie go, bo kiedy to
zrobię, podskoczy.
Krzyki Tylera stały się niezrozumiałe. Matt trzymał go
w taki sposób, \
eby widział, jak Stefano klęka i przymierza
się do ciosu, unosząc ostrze siekiery nad kostką nogi.
- Teraz  powiedział Stefano, unosząc siekierę.
- Nie! Nie! Powiem wam! Powiem! - wrzasnął Tyler.
Stefano spojrzał na niego.
- Za póz
no  stwierdził i uniósł siekierę.
Siekiera uderzyła w kamienna podłogę, posypały się
iskry. Zdawało się, \
e dopiero po paru minutach do Tylera
dotarło, \
e ostrze nie dotknęło jego stopy. Przestał wrzesz-
czeć, \
eby nabrać oddechu, dopiero kiedy zaczął się krztu-
sić, a potem spojrzał na Stefano oszalałym wzrokiem.
- Zacznij mówić  poradził Stefano chłodnym i pozba-
wionym współczucia tonem.
Z gardła Tylera wydobywały się ciche jęki, usta miał
zaślinione.
- Ja nie wiem, jak on się nazywa  wysapał. - Ale wyglą-
da, jak powiedziałeś. I masz rację, jest wampirem! Widziałem
go, jak wykrwawił \
ywcem dorosłego jelenia. Okłamał mnie
- dodał Tyler skamlącym tonem. - Powiedział mi, \
e będę
silniejszy ni\
wszyscy, taki silny jak on. Powiedział, \
e będę
mógł mieć ka\
dą dziewczynę, której zapragnę i to tak, jak
będę chciał. Bydlak mnie okłamał.
- Obiecał ci, \
e będziesz mógł zabijać i \
e ci to ujdzie na
sucho  podsunął Stefano.
- Tamtego wieczoru oświadczył, \
e mogę załatwić
Caroline. Zasłu\
yła sobie, kiedy mnie rzuciła. Chciałem ją
zmusić, \
eby błagała o \
ycie, ale jakoś udało jej się wydostać
z domu. Powiedział, \
e mogę załatwić Caroline i Vickie. On
chciał dla siebie tylko Bonnie i Meredith.
- Ale właśnie próbowałeś zabić Meredith.
- To było wtedy. A teraz sprawy wyglądają inaczej, głup-
ku. Powiedział, \
e mogę.
- Dlaczego? - Meredith spytała Stefano przyciszonym
tonem.
- Mo\
e dlatego, \
e swoją rolę ju\
odegrałyście  spro-
wadziłyście mnie tutaj. - A potem zwrócił się do Tylera: -
No dobra, poka\
nam, \
e będziesz współpracował. Powiedz,
jak mo\
emy dorwać tego faceta.
- Dorwać go?! Powariowaliście! - Tyler wybuchł szy-
derczym śmiechem, a Matt zacisnął ramię na jego szyi.
- Hej, duś mnie, ile chcesz, taka jest prawda. On mi po-
wiedział, \
e jest jednym ze Starszych, jednym z Pierwszych,
cokolwiek to znaczy. Powiedział, \
e przemiana ludzi
w wampiry z czasów piramid. Powiedział, \
e zawarł pakt
z diabłem. Mo\
na mu przebić serce drewnianym kołkiem,
a jemu to nic nie zaszkodzi. Nie da się go zabić. - Zaczął się
śmiać jak szalony.
- Gdzie on się ukrywa, Tyler? - drą\
ył Stefano. - Ka\
dy
wampir potrzebuje miejsca do spania. Gdzie to jest?
- Zabiłby mnie, gdybym wam powiedział. Człowieku,
on by mnie zjadł. Bo\
e, gdybym wam powiedział, co zrobił
temu jeleniowi, zanim on zdechł... - Z
miech Tylera zaczął
przechodzić w coś w rodzaju szlochu.
- No to lepiej byłoby, gdybyś pomógł nam go znalez
ć,
zanim on ciebie dopadnie, nieprawda\
? Jaki jest jego słaby
punkt? Przed czym nie mo\
e się bronić?
- Bo\
e, ten biedny jeleń... - bełkotał Tyler.
- A co z Sue?? Nad nią te\
płakałeś? - spytał Stefano
ostro. Podniósł siekierę. - Moim zdaniem marnujesz nasz
czas.
 - Nie! Nie! Powiem wam. Powiem wam coś. Posłu-
chajcie, jest jakiś rodzaj drewna, którym mo\
na mu zrobić
krzywdę: nie zabić, ale zranić. Przyznał to, ale nie wyjawił
mi, co to za drewno. Przysięgam wam, \
e to prawda!
- To nie wystarczy, Tyler! - stwierdził Stefano.
- Na litość boską... Powiem wam, gdzie on jest dziś
wieczorem. Jeśli dostaniecie się tam szybko, to mo\
e zdą\
y-
cie go powstrzymać!
- Co masz na myśli? Gdzie on jest? Mów szybko,
Tyler!
- Wybierał się do Vickie, dobra? Powiedział, \
e dziś
wieczorem ka\
dy z nas wez
mie sobie po jednej. Tym wam
pomogę, prawda? Jeśli się pośpieszycie, to mo\
e zdą-
\
ycie!
Stefano zamarł, a Meredith serce zaczęło walić jak mło-
tem. Vickie. Nawet nie pomyśleli na ataku na Vickie.
- Damon jej pilnuje  powiedział Matt. - Prawda,
Stefano? Prawda? [ Pobierz całość w formacie PDF ]