[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pracę i Zinn Gairett zniknie na zawsze z jej \
ycia.
- A teraz, kochanie, mam nadzieję, \
e zechcesz posłuchać, jaki
mam plan co do twojej sukni.
- Oczywiście. Wiem, \
e ty zrobisz to najlepiej.
- Ju\
z domu zadzwoniłam do Noli Jimenez. Pamiętasz, jak ci o
niej opowiadałam?
- Nie, nie za bardzo.
- Znam ją jeszcze z dawnych czasów. Była wtedy prostą
krawcową, a teraz jest znaną projektantką mody i ma wiele własnych
sklepów. Sporo znanych aktorek się u niej ubiera.
- Chcesz zamówić u niej suknię?
- Przecie\
idziesz na premierę, prawda? I to w towarzystwie
słynnego aktora. Wszyscy będą ci się przyglądać!
- Mamo, to nie jest a\
tak istotne.
- Powiedz mi lepiej, ile mo\
emy wydać?
Sydney wzruszyła ramionami.
- Nie mam pojęcia. Zinn nic nie powiedział.
Lee zastanawiała się przez moment.
- Mo\
e Nola sprzeda nam coś, co ju\
przygotowała. To będzie
kosztowało jakieś trzy albo cztery tysiące dolarów. Jest za mało czasu,
\
eby zaprojektowała coś zupełnie nowego. Sądzisz, \
e Zinn zapłaci tyle?
- Pewnie tak, jeśli takie są teraz ceny sukien wieczorowych. Nie
chcę tylko wykorzystywać sytuacji i nadmiernie szaleć.
- Sydney, kochanie, musisz wyglądać najładniej!
- Cztery tysiące za wygląd!
- Poczekaj, mo\
e coś na to poradzimy. Podałam Noli twoje
wymiary, a ona powiedziała, \
e ma właśnie kilka sukien odpowiednich
dla ciebie. Poza tym mówiła, \
e niedawno pewna bardzo bogata klientka
odesłała nową suknię, bo budziła w niej nieprzyjemne wspomnienia.
- Ja nie jestem taka wybredna - roześmiała się Sydney.
- Dobrze, dobrze, moja droga. Nola jest moją przyjaciółką, ale
musimy ją te\
przekonać, \
e jesteś warta tego, by mieć suknię od niej.
Dlatego będziesz musiała podawać jej nazwisko, jeśli ktoś zapyta, skąd
masz suknię.
- Dobrze, zrobię to - powiedziała, patrząc przez okno.
- Wyglądasz na roztargnioną. Sydney, czy martwisz się czymś?
- Ale\
skąd! Po prostu z natury lubię wszystko obserwować. To
zawodowy nawyk.
- Wiesz, wolałabym, \
ebyś na kilka dni zapomniała o twoim
szpiegowaniu. Masz przed sobą prawdziwą szansę.
Sydney nadal nie komentowała rozwa\
ań matki.
- Nola mówiła - opowiadała dalej Lee - \
e jedna z tych sukien jest
w kolorze kości słoniowej i wygląda trochę jak suknia panny młodej.
Jednak z drugiej strony, przy twojej karnacji to mo\
e stworzyć wspaniały
efekt.
Sydney tylko potakiwała. Marzenia są rzeczą wspaniałą, ale
rzeczywistość ma swoje prawdziwie koszmarne strony.
Kiedy Sydney wróciła do domu Zinna, w progu powitała ją
Yolanda. Powiedziała, \
e Andrea nie chciała spać po południu i teraz
ogląda telewizję, Zinn uczy się roli, a Jack Dowd ju\
sobie poszedł.
Pomogła jej te\
zanieść do pokoju paczki z ekskluzywnych sklepów.
- Kupiła pani suknię na to wielkie przyjęcie? - zapytała w drodze
do pokoju.
- Tak, kupiłam, ale jeszcze jej nie przywiozłam. Muszą zrobić
jakieś małe poprawki.
- Zało\
ę się, \
e jest bardzo piękna, seńorita.
Sydney musiała się uśmiechnąć. Suknia była rzeczywiście
przepiękna i choć przypominała trochę suknię ślubną, to Sydney
wyglądała w niej po prostu wspaniale.
- Pewnie chce pani trochę odpocząć przed obiadem. Na pewno się
pani zmęczyła tymi zakupami - powiedziała Yolanda.
- To prawda, jestem wykończona, ale lepiej mi zrobi, jak pójdę
trochę pobiegać.
- Biegać?! Ale\
to szaleństwo!
- Tak, Yolando. To najlepszy sposób na to, by się odprę\
yć.
Gospodyni pokręciła z niedowierzaniem głową.
- Teraz dziewczęta są zupełnie inne, seńorita. Chyba ju\
jestem
stara, bo nic z tego nie rozumiem.
- Ale kobiety te\
mają mięśnie. Kiedyś udawały, \
e ich nie mają,
ale to przecie\
nieprawda.
Yolanda znowu pokręciła głową.
- Có\
ja mogę wiedzieć, jestem tylko gosposią, ale wydaje mi się,
\
e do pani bardziej by pasowało chodzenie w pięknych sukniach.
Kiedy Yolanda wyszła z pokoju, Sydney przebrała się w swój
jasnoniebieski kostium do biegania. Przypomniała sobie przy tym
zabawną scenkę w sklepie Noli. Lee zachowywała się tam jak prawdziwa
królowa Hollywood, a nie jego ofiara. Było to mo\
e trochę śmieszne, ale
swoje niespełnione marzenia Lee przeniosła od dawna na córkę i teraz,
kiedy miała okazję choć przez krótką chwilę poczuć, \
e znowu jest w
centrum wielkiego świata, nie mogła powstrzymać się od odegrania
znanej sobie roli. Sydney patrzyła na to pobła\
liwie, bo pomyślała, \
e
mo\
e lepiej mieć marzenia, ni\
nie mieć ich wcale.
Bardziej jednak ni\
marzenia matki trapiła ją myśl o Zinnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]