[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zaraz po
jego ofiarowaniu, zmarła bowiem po dwunastu dniach od narodzin przyszłego króla
Edwarda
VI na gorączkę połogową. Być może nie to było jednak najgorsze.
Aby stać się  wielce umiłowaną małżonką króla, musiała nie tylko wydać na świat
potomka, nawet jeśli miało ją to kosztować życie, lecz okazać się pokorną i
nieśmiałą. Po
porywczej Annie Boleyn Henryk pragnął żony, która byłaby mu całkowicie powolna.
Cel ten
osiągnął poślubiając byłą damę dworu, Jane Seymour. Mottem owej uległej królowej
było
 słuchać i służyć , co też doskonale odpowiadało królowi. Przykładem tej miłej
dyspozycji
był sposób, w jaki traktowała córkę Henryka i Katarzyny, Marię. Podczas gdy
zazdrosna
Strona 35
Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
Królewskie skandale - Michael Farquhar
Anna Boleyn nienawidziła dziewczyny, grożąc nawet, że sprawi jej  tęgie lanie za
to, że jest
przeklętym bastardem , Jane była dobra i łagodna wobec nieszczęsnej księżniczki,
ofiarowując jej urocze podarunki i starając się doprowadzić do jej pojednania z
ojcem.
Kiedy królową Jane zawodziła wrodzona jej naturze uległość, król Henryk
natychmiast przywoływał ją do porządku. Boże broń, by kiedykolwiek ośmieliła się
wyrazić
własne zdanie lub doradzać swojemu potężnemu mężowi. Po całej serii powstań
religijnych w
północnej Anglii, określanych zbiorczym mianem  Pielgrzymka łaski , Jane
podsunięto myśl,
że być może lud okazuje w ten sposób niezadowolenie z likwidacji klasztorów oraz
licznych
zmian, spowodowanych przez zerwanie Henryka z Rzymem. Wielki błąd. Według
doniesień
ambasadora Francji, Jane padła na kolana i  błagała [Henryka] o przywrócenie
klasztorów .
Król rozkazał, by wstała i przypomniał jej, że  zawsze powtarzał, by nie
mieszała się w jego
sprawy , a następnie uczynił wyraz
ną aluzję do nieszczęsnego losu jej
poprzedniczki. Jane
zrozumiała.
Nie musiała się jednak nigdy obawiać o swoje bezpieczeństwo, dała bowiem królowi
księcia, co ją jednak zabiło. Jane zmarła w 1537 roku, w wieku dwudziestu ośmiu
lat, po
niecałych osiemnastu miesiącach panowania. Chociaż Henryk był szczerze poruszony
jej
śmiercią, rozpoczął poszukiwania czwartej żony, zanim Jane Seymour zdążyła
ostygnąć w
grobie.
ANNA CLEVES
W chwili śmierci Jane Seymour izolacja Anglii przez katolickie królestwa Francji
i
Hiszpanii była już uciążliwa. Nowa żona musiała nie tylko pocieszyć strapionego
król i dać
mu więcej potomków, lecz również wzmocnić związki korony angielskiej z Europą. W
tym
celu poszukiwano cudzoziemskiej kandydatki. Chociaż Henryk poznał i pokochał
pierwsze
trzy królowe, zanim je poślubił, czwarta była osobą zupełnie mu nieznaną. Jak to
często
bywało w małżeństwach królewskich, Henryk nie zobaczył oblubienicy przed ślubem.
Na królewskie dwory Europy posłano sławnego malarza Hansa Holbeina z misją
dostarczenia królowi podobizn kandydatek, by jego majestat miał niejakie pojęcie
o ich
wyglądzie. Henryk był oczarowany portretem księżniczki Krystyny z Mediolanu,
siostrzenicy
cesarza Karola V, ona jednak nie przejawiała entuzjazmu do poślubienia
angielskiego króla o
tak barwnym życiu małżeńskim. Krystyna miała odpowiedzieć, że chętnie
poślubiłaby
Henryka... gdyby miała jeszcze jeden kark do nadstawienia. Z różnych przyczyn
plany innych
małżeństw politycznych również zawiodły. Wtedy pojawiła się Anna Cleves. Jej
portret
wydał się królewskim oczom wystarczająco miły. Anna była księżniczką niemiecką,
co
mogło stworzyć podwaliny solidnego protestanckiego sojuszu z Anglią. Z tego
powodu AnnÄ™
Cleves polecił Henrykowi lord kanclerz Tomasz Cromwell. I Anna otrzymała
zaproszenie.
Chociaż żaden szczegół Holbeinowego portretu nie sugerował, by Anna wyglądała
jak
pies, artysta musiał pominąć jakąś nieuchwytną cechę oblubienicy, która
Strona 36
Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
Królewskie skandale - Michael Farquhar
wywoływała u
Henryka absolutną odrazę. Gdy król, do tej pory łasy na wdzięki niewieście,
zobaczył
wreszcie córę z rodu Cleves. doznał przykrej niespodzianki.  Nie znalazła w nas
upodobania , z brutalną szczerością ocenił małżonkę, którą mu Cromwell wynalazł.
Nieszczęsny minister miał zapłacić głową za uwikłanie swojego królewskiego
mocodawcy w
tak  nieznośne położenie , wcześniej jednak musiał wysłuchać niekończących się
narzekań
Henryka. Król lubił powtarzać Cromwellowi, że Anna Cleves  me była tak urodziwą,
jak
powiadano i że gdyby o tym wiedział,  nigdy nie znalazłaby się w granicach jego
królestwa .
Jednak Anna przybyła już do Anglii i nawet ten samowolny monarcha nie mógł nic
zrobić bez narażenia na szwank starannie zaplanowanego sojuszu z Niemcami. Z
lub
musiał
się odbyć. Niechętny temu małżeństwu pan młody rankiem w dzień zaślubin czuł się
trochÄ™
podenerwowany.  Mój panie, gdyby to małżeństwo nie miało zadowolić świata i
mojego
królestwa, za nic w świecie bym jej nie pojął , wyznał Cromwellowi. Nastrój
Henryka nie
poprawił się po nocy poślubnej.  Panie, czy spodobała się wam królowa? , zapytał [ Pobierz całość w formacie PDF ]