[ Pobierz całość w formacie PDF ]
spontaniczność, luz i podkreślanie niezależności. Przynależność do subkultury manifestowana
jest przez specyficzny ubiór: czapki baseballówki lub chustki bandanki, obszerne bluzy z
kapturami, luzne podkoszulki. Sympatycy subkultury mogą sprawdzić swoje umiejętności
sportowe podczas zawodów, zaopatrzyć się w specjalistycznych sklepach w sprzęt i kultową
odzież.
13. Technomani
Nazwa subkultury pochodzi od stylu muzycznego, opartego na monotonnym, jednostajnym,
wprowadzającym w taneczny trans rytmie. Subkultura inspirowana tego rodzaju muzyką
pojawiła się pod koniec lat 80. w USA i W. Brytanii. W Polsce uzyskała popularność w
połowie następnej dekady. Oprócz fascynacji muzyką, technomanów łączy zamiłowanie do
tańca oraz oryginalnych, futurystycznie zaprojektowanych strojów. Największe europejskie
imprezy techno odbywają się w Niemczech, a w Polsce W Aodzi. Ponieważ trwające
kilkanaście godzin imprezy są wyczerpującym przeżyciem, młodzież używa w ich trakcie
różnych substancji dopingujących.
14. Dresiarze i jumacy
Oba określenia odnoszą się do młodzieżowych subkultur dewiacyjnych, których powstanie
jest efektem ubocznym procesów transformacji ustrojowej i zmian społeczno- politycznych
zachodzących w naszym kraju w latach 90. Ich ulubionym strojem są dresy znanych firm,
krótko ostrzyżone włosy. Dresiarze lubią się popisywać przed rówieśnikami i ostentacyjnie
demonstrują swoją zamożność. Dochody czerpią z działalności przestępczej. Sami nie
używają narkotyków.(jedynie amfetamina przed akcją ).
Większość członków subkultury to osoby o wykształceniu zawodowym lub średnim.
Jumacy to młodzi ludzie, dla których zródłem dochodu są kradzieże sklepowe dokonywane za
granicą. Jumacy zwykle kradną drogie towary, które następnie sprzedają paserom. Podobnie
jak dresiarze lubią imponować swoją zamożnością.
15. Hakerzy i freekerzy
Działalność subkultury hakerów może mieć zarówno charakter intelektualnej zabawy i
swoiście pojmowanego sportu, nastawionego na wynajdywanie luk komputerowych w
systemach zabezpieczeń; może też mieć znamiona aktywności przestępczej.
Mianem freekerów określa się młodzież świetnie obeznaną z zasadami działalności systemów
telekomunikacyjnych. Członkowie tej subkultury wykorzystują swoją wiedzę, łamiąc kody
telekomunikacyjne, podłączają się nielegalnie do sieci telefonicznej i dzwonią na koszt
operatorów lub osób prywatnych.
16. Szalikowcy
Główne przejawy działalności subkultury szalikowców to naruszenia porządku, do których
dochodzi nie tylko podczas meczów piłki nożnej, ale również przed i po spotkaniach, oraz na
trasach dojazdowych do stadionów. Do chuligańskich ekscesów dochodzi najczęściej na i w
pobliżu obiektów sportowych, ulicach miast, w obrębie dworców kolejowych. Można
wyróżnić trzy najczęściej występujące formy negatywnych zachowań agresywnych kibiców.
Są to: awantury połączone z bójkami, rzucanie niebezpiecznych przedmiotów oraz tzw.
pociągi grozy. Chóralne śpiewy i wulgarne okrzyki można zakwalifikować jako wykroczenie,
stanowią one jednak, przede wszystkim, naruszenie zasad fair play. Większość grup
szalikowców ma ustalony repertuar kilku lub kilkunastu najczęściej wykonywanych piosenek.
Zjawisko chuligaństwa na stadionach piłkarskich w Polsce ma swoje początki w połowie lat
70. Największy rozwój subkultury piłkarskich fanów przypada na lata 90. Zdecydowana
większość grup szalikowców odnosi się do siebie wrogo i zwalcza się wzajemnie.
Opracowała:
Ewa Hrypińska
Bibliografia:
Subkultury młodzieżowe, Aspekty psychospołeczne Piotrowski Przemysław,
Wydanie I 2003, Wydawnictwo Akademickie %7łAK.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]