[ Pobierz całość w formacie PDF ]

meble.
- Z czymś takim Janusowie mogliby zakasować każdy z domów Mozarta - zauważył
Dan, przyglądając się zajmującym całą ścianę szklanym gablotom, w których znajdowały się
ręcznie pisane partytury. Na widok grubego tomu na dolnej półce zmarszczył brwi. - A to co?
Wygląda jak książka autorstwa taty Mozarta.
- Metoda gry na skrzypcach. W siedemnastym wieku był to numer jeden wśród
podręczników dla skrzypków. - Amy gwałtownie zaczerpnęła powietrza. - Dan, tu jest
klawesyn, na którym Mozart zaczął grać jako trzylatek! Pomyśl tylko: ty w tym wieku ciągle
jeszcze chodziłeś w pieluchach, a ten berbeć już naciskał klawisze i wyszukiwał pasujące do
siebie nuty.
- Może Mozart też używał wtedy pieluch - odparł na swoją obronę Dan. - To, że ktoś
rodzi się geniuszem, nie znaczy jeszcze, że od razu potrafi korzystać z nocnika.
Amy błądziła wzrokiem po rozlicznych eksponatach i wreszcie zatrzymała uwagę na
szklanej gablocie w samym środku sali. Znajdowały się w niej trzy pożółkłe strony pokryte
wykaligrafowanym tekstem.
Tekstem, który wyglądał bardzo znajomo...
- Brakujące kartki! Te, które wyrwano z pamiętnika Nannerl!
Dan natychmiast pojawił się u jej boku.
- Co tam jest napisane?
Amy spojrzała na niego z irytacją.
- Są po niemiecku, lamusie. Musimy je stąd wydostać i pokazać Nellie.
- To będzie nie lada sztuka - powiedział niepewnie Dan, gdy nagle dostrzegł dziwny
mechanizm połączony z gablotą. Składał się z niewielkiej podstawki, wykonanej z białej
porcelany, nad którą znajdowało się z
ródło jaskrawego światła. - Widziałem coś takiego na
zdjęciach. To jest skaner tęczówki oka. Kładziesz brodę na podstawce, a światło sprawdza
twoją gałkę oczną.
Amy zamyśliła się przez chwilę.
- Może nasze gałki oczne przejdą ten test. Nasza rodzina składa się z czterech gałęzi.
Istnieje dwadzieścia pięć procent szans na to, że mamy janusowe tęczówki.
- I siedemdziesiąt pięć na to, że wpadniemy jak śliwki w kompot - skwitował Dan. -
Amy, ci ludzie powiesili na ścianach obrazy warte miliony dolarów, a my chcemy im zwędzić
to, czego tak pilnie chronią. Nie do końca rozumiem dlaczego, ale to jasne, że jeśli
spróbujemy ukraść te kartki i zostaniemy złapani, czeka nas potworna kara.
Amy odsunęła się od skanera. Nie miała wątpliwości co do tego, że Cahillowie nie
lubią się patyczkować. Czy skoro gra toczyła się o nieograniczoną władzę, będą musieli
ryzykować w niej własnym życiem?
Jej niespokojne myśli przerwał znany głos dobiegający z korytarza prowadzącego do
sali Mozarta:
- To miejsce powala na kolana, joł! Mama nigdy mi nie mówiła, że ci wszyscy
wymiatacze byli Cahillami...
Dan w jednej chwili zbladł jak ściana. Odwrócił się do siostry i bezgłośnie ruszył
ustami:  Jonah . Amy wciągnęła go za rodzinny klawesyn Mozartów. Przyczaili się, ledwie
ośmielając się oddychać.
- To naprawdę imponujące - zgodził się inny głos, tym razem z włoskim akcentem. -
Najwyraz
niej Janusowie mieli większy wkład w sztukę niż jakakolwiek rodzina w dziejach
ludzkości.
- Mamy w sobie to coś - przechwalał się Jonah.
- To powinno was szczególnie zainteresować jako Amerykanów. - Znów zabrzmiał
głos mężczyzny. - Możliwe, że jest to najczęściej kopiowany obraz wszechczasów - portret
waszego pierwszego prezydenta, Georgea Washingtona, drukowany na każdym
amerykańskim banknocie jednodolarowym od ponad wieku. Namalował go Gilbert Stuart w
1796 roku. Jego prababka, Gertrude, nosiła panieńskie nazwisko Cahill.
- Grubo! - odparł Jonah. - Chociaż wydawało mi się, że ten obraz znajduje się w
muzeum sztuk pięknych w Bostonie.
Przewodnik odezwał się z głębokim niesmakiem:
- Tamto to tylko nieobrobiony szkic. Większość płótna pozostała niezamalowana,
podczas gdy ten obraz... jak wy to mówicie?
- To dopiero coś? - podpowiedział Jonah.
- Esattamente. Większość zajmujących się sztuką Janusów zostawia dla nas to, co
najlepsze. Przypomnijcie mi, żebym pokazał wam póz
niej skończone Rozgwieżdżone niebo
Van Gogha. Namalowane na nim zaćmienie księżyca jest naprawdę spektakularne. A teraz
chodz
cie za mną...
Amy wyjrzała zza klawesynu i zobaczyła Jonaha i jego ojca. Prowadził ich wysoki,
szczupły mężczyzna o kruczoczarnych włosach związanych w kitkę. Zatrzymali się przed
szklaną gablotą zawierającą brakujące kartki z pamiętnika Nannerl.
- Oto, jak sądzę, cel waszej wizyty - oznajmił facet z kucykiem. - Fragment
pamiętnika Marii Anny Mozart.
Amy i Dan wymienili przerażone spojrzenia. Czy to możliwe, że przebyli tak długą
drogę wyłącznie po to, by patrzeć, jak Jonah Wizard sprząta im nagrodę sprzed nosa?
Jonah skinął głową w stronę skanera tęczówki.
- Niezłe zabezpieczenie. Te świstki to chyba nie byle co.
Gospodarz posłał mu skruszone spojrzenie.
- Szczerze mówiąc, nie jesteśmy pewni, dlaczego właśnie te strony są tak cenne.
Jednak na przestrzeni stuleci gałęzie rodu zaciekle o nie walczyły. Rozsądek wymagał więc
zastosowania szczególnych środków ostrożności.
Do rozmowy włączył się ojciec Jonaha.
- Jonah nie podda się skanowaniu tęczówki. Jego oczy są ubezpieczone na jedenaście
milionów dolarów. - Uderzył ze złością w klawisze swojego BlackBerry. - Dlaczego tu nie
ma sygnału?!
- Wyluzuj, tatku. Od jednego razu nic mi się nie stanie. - Jonah oparł podbródek o
podstawkę i utkwił spojrzenie w z
ródle światła. Rozległo się piknięcie, po którym
komputerowy głos oznajmił:  Tożsamość potwierdzona - Wizard, Jonah, matka: Cora
Wizard, członkini, rada najwyższa Janusów; ojciec: Broderick T. Wizard, nie-Cahill,
ograniczona autoryzacja .
Pan Wizard zrobił kwaśną minę. Najwyraz
niej nie było mu w smak, że w krainie
Janusów jest obywatelem drugiej kategorii.
Facet z kucykiem założył lateksowe rękawiczki, drugą parę wręczając Jonahowi.
Póz
niej otworzył drzwi z kuloodpornego szkła, wyjął z gabloty fragment pamiętnika Nannerl
i podał go młodemu gwiazdorowi.
- Będziesz mógł przejrzeć te materiały w naszym biurze. Rzecz jasna nie możemy
pozwolić, by opuściły one twierdzę.
- Moja żona na pewno będzie zdumiona tym, że prowadzicie to miejsce jak jakiś obóz
wojskowy - warknął pan Wizard. - Nawet gdy chodzi o jej syna.
- Pańska żona - prychnął wyniośle przewodnik - sama opracowała nasze procedury
bezpieczeństwa.
- W porządku, tato - załagodził Jonah. - Mama się na to zgadza. I ja też.
Gdy cała trójka opuściła salę Mozarta, Amy zerwała się, by pobiec za nimi, lecz Dan
zamknął jej ramię w żelaznym uścisku.
- Co chcesz zrobić? - syknął. - Okraść Jonaha Wizarda w samym środku siedziby
Janusów? [ Pobierz całość w formacie PDF ]