Archer G Conan i prorok CiemnoĹci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

chiwa� szabl� i ��da�, �eby si� broni�. A tak to si� wygada i uspokoi.
Te� przecie� swoje przesz�a& A jak si� nie uspokoi, to trzeba b�-
dzie podci�� jej te zgrabne nó�ki, powali� nieszcz�sn� na ziemi�,
przycisn�� do ziemi r�k� z krzyw� szabl�, wyrwa� szabelk� z d�oni,
gdzie, bez wzgl�du na to, co Conan w�aSnie us�ysza�, nie jest jej
miejsce, zwi�za� Slicznotce nadgarstki jej w�asnym rzemieniem, tym,
który wi��e w�osy, a �ydki pasem, noszonym na w�skiej talii. I wte-
dy zostawi j� w tych krzakach i jakoS b�dzie musia�a poradzi� sobie
sama, skoro z niej taka nieugi�ta wojowniczka.
& a ju� na pewno �adna kobieta nie za�o�y�aby takiego brzyd-
kiego i niewygodnego he�mu, jaki ty wsadzi�eS sobie na g�ow�.
He�m? wpad� jej w s�owo Conan. Jaki znowu he�m?
Ten, który masz na tej swojej �epetynie wielkoSci niemowl�-
cej pi�Sci! odpowiedzia�a z rozdra�nieniem kobieta.
Cymmerianin nic nie rozumiej�c, podniós� r�k� do g�owy i
rzeczywiScie! namaca� nie znany mu przedmiot, zimny, metalowy
ko�pak, zakrywaj�cy g�ow� od karku do nosa, od jednej skroni do
drugiej. Z dziwn�, niezrozumia�� niech�ci� barbarzy�ca Sci�gn��
6 Conan i prorok ciemnoSci 81
z g�owy br�zowy he�m i obejrza� go, jakby widzia� go po raz pierw-
szy. Kunsztowna robota, nie ma co mocny, maj�cy wytrzyma� ci�-
cie mieczem czy toporem grzebie�, wytrzyma�e, ozdobione grawe-
runkiem ochraniacze, os�aniaj�ce policzki, gruby, ale gustowny trzon,
chroni�cy oczy i nos przed uderzeniem&
Sk�d on go ma?& Conan przypomnia� sobie, jak w ogniu walki
z demonicznym gladiatorem zdo�a� zerwa� he�m z martwego cia�a
i& i& , ale jak on znalaz� si� na jego g�owie, barbarzy�ca nie wie-
dzia�. I nie dane mu by�o przypomnie� sobie.
Cicho! K�adx si�! Cymmerianin popar� swój wSciek�y szept
gwa�townym ruchem r�ki, ka��c gadatliwej kobiecie po�o�y� si� na
trawi�.
Barbarzy�ca s�ucha� przemowy groxnej Amazonki, mySla� przy
tym o najró�niejszych sprawach, ale jednoczeSnie ani na chwil� nie
os�abi� czujnoSci i zauwa�a� nawet najl�ejsze szmery i ruch.
Siadaj, �eby ci�! Mamy goSci.
Conan wskaza� r�k� dom& I, sam tego nie zauwa�aj�c, znowu
za�o�y� na g�ow� nieszcz�sny he�m.
Nas�uchuj�c i wpatruj�c si� w przeSwity w liSciach, kobieta zo-
baczy�a to, co ju� wczeSniej zauwa�y� jej towarzysz. Od budynku
oderwa�a si� i sz�a w ich kierunku ludzka posta�. Amazonka przy-
siad�a na pi�tach. Uciekinierzy przygl�dali si� id�cemu cz�owieko-
wi. By� to wysoki, bardzo chudy, niezgrabny i niechlujnie odziany
m�czyzna. Po jego twarzy b��dzi� uSmiech, w jednej r�ce trzyma�
du�y gliniany dzban z w�sk� szyjk�, w drugiej kubek. Pewnym kro-
kiem zmierza� do ich kryjówki.
Chcia�em poczeka� tutaj do nocy szept Conana tak by� wy-
liczony, �eby dotrze� tylko do uszu kobiety, dla której by� przezna-
czony i nie wydosta� si� dalej nawet na palec. A wtedy wszed�bym
do domu i troch� si� tam pokr�ci�. Mam w tej dziedzinie pewne do-
Swiadczenie. Znalaz�bym coS do jedzenia, do picia, mo�e jakieS odzie-
nie. Przyda�oby si� przebra� w miejscowe szmatki, bo w tych zbro-
jach za bardzo si� wyró�niamy. A teraz, zdaje si�, �e na mySliwego
napada zwierz. JeSli ten z dzbankiem wlezie w krzaki, to szybko si�
dowiemy, gdzie oni tam co trzymaj�, gdzie&
Cymmerianin umilk�, przy�o�y� palec do ust, daj�c do zrozumie-
nia pragn�cej coS powiedzie� kobiecie, �e nadesz�a pora absolutne-
go milczenia. Nieproszony goS� by� coraz bli�ej i nie mia� zamiaru
82
zmieni� kursu. Conan szybko oceni� g�stwin� ukrywaj�cych ich krze-
wów i znalaz� wSród ga��zi przeSwit, z którego najwidoczniej ko-
rzystali szukaj�cy na polance odosobnienia. JeSli cz�owiek ze dzba-
nem wejdzie w krzaki, to na pewno t�dy. Barbarzy�ca przesun�� si�,
�eby nie zosta� odkrytym przed czasem. JeSli tylko ten cz�owiek tu
wejdzie&
Cz�owiek wszed�.
XI
I wtedy, Wielki Mistrzu, spiesz�c si� ogromnie wróciliSmy,
�eby donieS� ci, co zdarzy�o si� na arenie i czego Swiadkami byli-
Smy zako�czy� swoj� opowieS� Vellach, m�czyzna w szatach ka-
p�ana Niewiadomego, obecny na trybunach areny w czasie walki ty-
tanów.
Razem ze swoj� towarzyszk� Minoli� sta� w ogromnej podziem-
nej sali, kszta�tem przypominaj�cej czar� Sciany wokó� okr�g�ej,
ozdobionej mozaik� pod�ogi, p�ynnie rozszerza�y si� ku sufitowi,
skrytemu w dymie pal�cych si� kadzide�. Stamt�d, z niewidocznego
sufitu, zwisa�y lSni�ce kwarcem, gigantyczne stalaktyty, a ku nim z po-
d�ogi wybrzusza�y si� olbrzymie stalagmity, przypominaj�ce z�by
cyklopa.
Z zewn�trz na wpó� zburzony klasztor móg� si� wydawa� nie-
wtajemniczonemu widzowi wprawdzie ogromn� i z�owieszcz�, ale
przede wszystkim zm�czon� i wymagaj�c� remontu budowl�. W Srod-
ku wygl�da� zupe�nie inaczej. Co prawda, niewtajemniczony widz
nigdy by si� o tym nie przekona� kap�ani Niewiadomego nie wpusz-
czali nikogo obcego do wn�trza klasztoru. A g��boko pod fundamen-
tem kry� si� zupe�nie inny klasztor, ogromny, nieprzyst�pny, z labi-
ryntem korytarzy, mnóstwem ogromnych sal, przestronnymi celami
i niszami, przeznaczonymi specjalnie do odosobnienia i modlitw. Kto
i kiedy wyku� w skale te podziemia, czy sta�o si� to niedawno, czy
te� na d�ugo przed przybyciem kap�anów, którzy pojawili si� tu bez
ma�a trzysta lat temu nie wiedzia� nikt.
Kap�ani zwali si� bra�mi Zakonu Dnia Ostatniego.
PoSrodku sali, gdzie stali Vellach i Minolia, wznosi� si� tron,
wydr��ony w ciele stalagmitu. U jego podnó�a spokojnie szemra�a
niewielka fontanna. Ale to nie woda wype�nia�a j� �yciem, lecz sub-
83
stancja przypominaj�ca zimny p�ynny ogie�. Jego jaskrawe, mieni�-
ce si� Swiat�o oSwietla�o ca�� sal�.
Przez jakiS czas w sali panowa�a pe�na napi�cia cisza, zak�óca-
na tylko szmerem magicznego xróde�ka. Wreszcie, ze skrytych w cie-
niu g��bin tronu wychyli�a si� posta� w bia�ej szacie cz�onków zako-
nu. Kaptur, tak jak i u przybyszów, by� odrzucony, albowiem bracia
nie maj� powodu, by kry� przed sob� swoje twarze. Odblask p�ynne-
go ognia podSwietla� z do�u twarz kap�ana, nadaj�c mu z�owieszczy
wygl�d. Mistrz przemówi� i jego g�os, spokojny, równomierny, lek-
ko schrypni�ty, rozbrzmia� echem pod sklepieniem sali:
JesteScie pewni, �e to by� ten sam He�m?
Tak, Wielki Orlandarze odpowiedzia� bez wahania Vellach.
�adnych w�tpliwoSci.
Oprócz tego oboje doskonale widzieliSmy czarne Swiat�o,
o którym jest mowa w przepowiedniach doda�a Minolia.
Tak Mistrz znowu zatopi� si� w cieniu swojego tronu. Opo-
wiedzcie mi jeszcze raz, jak zako�czy�a si� walka.
Gdy pierwszy olbrzym upad�, drugi usiad� mu na piersi i za-
cz�� ok�ada� go pi�Sciami. �aden cz�owiek nie wytrzyma�by nawet
jednego tak silnego uderzenia, ale ten, który nosi� He�m, bardzo d�u-
go wytrzyma� ten grad ciosów i przez ca�y czas próbowa� si� wy-
rwa�. Ale potem ucich� i, s�dz�c po u�o�eniu cia�a, umar�. Wtedy
drugi wsta� i zerwa� z g�owy pokonanego He�m&
Nie poprawi�a go Minolia. Najpierw zdj�� He�m, a dopie-
ro potem wsta�.
To nieistotne. Zdj�� He�m uniós� go nad g�ow� i zakrzycza�. [ Pobierz całość w formacie PDF ]